സുഹൃത്ത്.

                 നിങ്ങളിപ്പോള്‍ ഭൂമിവാതുക്കലങ്ങാടിയില്‍ നിന്നും വളരെയകന്ന് കല്ലാച്ചിപട്ടണത്തിന്റെ പ്രാന്തപ്പദേശത്തുള്ള പാലാഞ്ചോല മലയുടെ നെറുകയിലാണ്. പച്ചപ്പകന്ന് മൊട്ടയായ അവിടുത്തെ കൂറ്റന്‍ കരിമ്പാറക്കെട്ടിന് മുകളില്‍ കയറിനിന്നാല്‍ കല്ലാച്ചി ടൗണും, നാദാപുരത്തങ്ങാടിയും പക്ഷിയുടെ അക്ഷിയിലൂടെന്നവണ്ണം കാണാം. അകലെ കടല്‍സീമയുടെ നീലരേഖ. രാത്രിയായിരുന്നുവെങ്കില്‍ പുറങ്കടലിലേക്കുപോകുന്ന മുക്കുവന്‍മാരുടെ യമഹവഞ്ചികളിലെ റാന്തല്‍വെളിച്ചം കാണാമായിരുന്നു. നന്തിയിലെ ലൈറ്റ്ഹൗസില്‍ നിന്നുമുള്ള ഇടവിട്ടുള്ള വെളിച്ചക്കീറും കാണാമായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ നട്ടുച്ചയാണല്ലോ. ഇപ്പോള്‍ കാണാനാവുന്നത് മുകുന്ദന്‍ കഥകളില്‍ പ്രതിപാദ്യമായ ജനിമൃതികള്‍ക്കിടയിലെ ഇടവേളകളില്‍ ആത്മാക്കള്‍ തുമ്പികളായി വട്ടമിട്ടുപറക്കുന്ന വെള്ളിയാങ്കല്ലിന്റെ തലപ്പ് മധ്യാഹ്നപ്രഭയില്‍ വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്നത് മാത്രമാണ്.

                       നിങ്ങളുടെ ആത്മസുഹൃത്ത് കത്തെഴുതിയറിയിച്ചിരുന്നത് ഇവിടെ കുടപോലെ വിരിഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന പാറക്കെട്ടിന്റെ തണലില്‍ കാത്തിരിക്കാനായിരുന്നുവല്ലോ. തെരുവുപട്ടിയുടെ വാലില്‍പോലും മൊബൈല്‍ഫോണ്‍ ഞാന്നുകിടക്കുന്ന ഇ – കാലത്ത് അവന് മാത്രമല്ലെ കത്തെഴുതാന്‍ കഴിയൂ. അല്ലെങ്കിലും അവന്‍ പണ്ടുമുതല്‍ക്കുതന്നെ അങ്ങിനെയായിരുന്നുവല്ലോ! കലാലയജീവിതത്തിലെ പ്രണയക്കുസൃതികളില്‍പോലും താല്‍പ്പര്യമില്ലാതിരുന്ന ഒരു തനിനാടന്‍ പച്ചക്കറി. ലൈബ്രറിമുറിയിലെ നിശ്ശബ്ദതയിലും, അക്കേഷ്യാഗാര്‍ഡനിലെ ആളൊഴിഞ്ഞ വീഥികളിലും മാത്രമല്ലേ അവനെക്കാണാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ. പിന്നെ വിദൂരതയില്‍ വെള്ളിയാങ്കല്ല് ദൃശ്യമാവുന്ന ഇവിടുത്തെയീ കുടപ്പാറച്ചുവട്ടിലും. പുസ്തകങ്ങളുടെയും വിഷാദത്തിന്റെയും മാത്രം കൂട്ടുകാരനായിരുന്ന അവന്‍ നിങ്ങളോട് മാത്രമായിരുന്നുവല്ലോ മനസ്സ് തുറന്നിരുന്നത്? അവന്റെ മനോവ്യാപാരങ്ങളുടെ നിലവറസൂക്ഷിപ്പുകാരനായിരുന്നില്ലേ നിങ്ങള്‍?

                            ഇപ്പോള്‍ നീണ്ട പ്രവാസജീവിതത്തിന്റെ ഇടവേളയില്‍ അപ്രതീക്ഷിതമായി ആ കത്ത് നിങ്ങളുടെ കൈവശം കിട്ടിയപ്പോള്‍ തീര്‍ത്തും അതിശയിച്ചുപോയിരുന്നുവല്ലോ. പഠനജീവിതത്തിന്നുശേഷം ആരോടും പറയാതെ എങ്ങോ അപ്രത്യക്ഷനായ സുഹൃത്ത്. അന്ന് ഏറെ അന്വേഷിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും മേല്‍വിലാസംപോലും അവശേഷിപ്പിക്കാതെ കടന്നുകളഞ്ഞ ഒരാള്‍. അന്വേഷിച്ചിരുന്നു പലതവണ അവന്റെ ജന്മനാടായ ഭൂമിവാതുക്കലില്‍. ആളൊഴിഞ്ഞ ബാലന്‍നായരുടെ ചായക്കടയായിരുന്നു അവന്റെ താവളമെന്നറിഞ്ഞ് അവിടെയന്വേഷിച്ചു. പക്ഷെ ബാലന്‍നായര്‍ നിസ്സഹായനായി കൈമലര്‍ത്തുകയാണുണ്ടായത്.

                  “ആകെയുണ്ടായിരുന്നതൊരമ്മയാണ്. കഴിഞ്ഞവര്‍ഷം അതുംകൂടെ മരിച്ചപ്പോള്‍ പിന്നെയവനെയീനാട്ടില്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇടക്കെവിടെയോ ബോംബെയിലോ മറ്റോ കണ്ടിരുന്നുവെന്ന് മഠത്തില്‍ ദാമു പറയുന്നതുകേട്ടു. ദാമുവിനോടുചോദിച്ചാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ എന്തെങ്കിലും വിവരമറിയാം.” - ബാലന്‍നായര്‍ തനിക്കറിയാവുന്ന വിവരങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. മഠത്തില്‍ ദാമുവിനെയന്വേഷിച്ചു കണ്ടെത്തിയപ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രതീക്ഷയും നഷ്ടമായി.

                 “ബോംബെയില്‍ കഴിഞ്ഞവര്‍ഷം അവനെ കണ്ടുവെന്നത് സത്യമാണ്. പക്ഷേ കൂടുതല്‍ വിവരമൊന്നുമറിയില്ല. അവിടെ തൊഴിലൊന്നുമില്ലാതെ തെണ്ടിത്തിരിഞ്ഞുനടക്കുവാരുന്നെന്ന് തോന്നുന്നു. ധാരാവിയിലാണ് താമസമെന്ന് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ പിന്നെ അന്വേഷിച്ചുചെന്നപ്പോള്‍ ധാരാവിയിലൊരിടത്തും അങ്ങിനെയൊരാളെപ്പറ്റി ആര്‍ക്കും വിവരമില്ല.” - എങ്ങിനെയുണ്ടാവാനാണ്? ദിവസവും എത്രയോപേര്‍ വന്നും പോവുകയും ചെയ്യുന്നയിടം. അല്ലെങ്കില്‍ പറഞ്ഞത് സത്യമായിരുന്നുവെന്നതിനെന്താണുറപ്പ്?

                                   കഴിഞ്ഞമാസം നാട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ ആലോചിച്ചിരുന്നു. എങ്ങിനെയെങ്കിലുമവനെ കണ്ടുപിടിക്കണം. നാട്ടിലെത്തി കൃത്യം ഒരാഴ്ചകഴിഞ്ഞ് അലമാരയില്‍ നിന്നും അവന്റെ കത്ത് കയ്യില്‍ കിട്ടിയപ്പോള്‍ സന്തോഷംകൊണ്ട് മതിമറന്നു. ഇതുമാത്രമേ എഴുതിയിരുന്നുള്ളൂ.

                   “ഞാനിപ്പോള്‍ ഭൂമിവാതുക്കലുണ്ട്. വന്നാല്‍ നേരില്‍ക്കാണാം. പറ്റുമെങ്കില്‍ വെള്ളിയാഴ്ച നമ്മുടെ പഴയ പാലാഞ്ചോലമലയിലെ കുടപ്പാറച്ചുവട്ടിലെത്തുക. എനിക്കുമുമ്പ് നീയെത്തുകയാണെങ്കില്‍ കാത്തിരിക്കണം. തീര്‍ച്ചയായും ഞാന്‍ വരും.”

                        സ്ഥിരം വൈകിവരുന്നതവന്റെ ശീലമായിരുന്നുവല്ലോ. കോളേജില്‍ ആദ്യപീരിയേഡ് കഴിഞ്ഞാല്‍ മാത്രമേ അവന്റെ തലവെട്ടം കാണുകയുള്ളൂ. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കത്ത് മടക്കി വീണ്ടും പോക്കറ്റിലിടുമ്പോള്‍ പാലാഞ്ചോലമലയുടെ വിജനതയില്‍ ഒറ്റക്കുനിന്നിരുന്ന കശുമാവില്‍ നിന്നും ഒരു മൂങ്ങ നിങ്ങളെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയെ ആകര്‍ഷിച്ചിരുന്നില്ല. കുടപ്പാറക്കുചുവട്ടില്‍ സാഗരസീമയിലെ വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്ന വെള്ളിയാങ്കല്ലിന്റെ തലപ്പില്‍ കണ്ണുനട്ട് നിങ്ങളിരിക്കുകയാണ്.

                                 മൂങ്ങ ഇടക്കിടക്ക് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയാകര്‍ഷിക്കാനെന്നോണം മുക്കിമൂളുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ മുഖത്തെ രൗദ്രതകണ്ട് പേടിച്ച് നിങ്ങള്‍ വീണ്ടും വെള്ളിയാങ്കല്ലിലേക്ക് തന്നെ കണ്ണ്നട്ടിരുന്നു. 'അവന്‍ പറ്റിക്കുമോ വരില്ലേ?' നിങ്ങള്‍ വീണ്ടും പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും കത്തെടുത്തു നോക്കി. ശരിയാണ്. തീര്‍ച്ചയായും വരുമെന്നാണ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. സാരമില്ല. കുറച്ചുനേരംകൂടെ ഇരിക്കാം. ഇവിടെ അവന്റെ മണമുണ്ടല്ലോ. എത്രവട്ടം ഇവിടെ വന്നിരുന്ന് പറങ്കിമാവിന്റെ മാങ്ങതിന്ന് കടലിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ടിരുന്നിട്ടുണ്ട്! ആ രുചി ഇന്നും നാവില്‍ നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ മാവിലേക്ക് കൊതിയോടെ നോക്കി. കരിഞ്ഞുതുടങ്ങിയ പൂങ്കുലകള്‍ മാത്രം. ഇതിന്നകം മൂങ്ങ അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. ദൂരെ വെള്ളിയാങ്കല്ലിലേക്ക് ഒരു പക്ഷി പറന്നകലുന്നു. പൊട്ടുപോലെ... അപ്പോള്‍..? ശ്ശെ..! അങ്ങിനെയൊന്നുമാവില്ല.

                                   ജനിമൃതികളുടെ ഇടവേളകളില്‍ തുമ്പികളുടെ രൂപം പ്രാപിച്ച് ആത്മാക്കള്‍ വട്ടമിട്ടുപറക്കുന്ന വെള്ളിയാങ്കല്ലിനുമപ്പുറത്ത് ആകാശസീമയില്‍ മഞ്ഞച്ചായം പുരണ്ടുതുടങ്ങിയിരുന്നു. “ഇനിയവന്‍ വരില്ല. ഇത്തവണയും പറ്റിച്ചു.” - പരിഭവത്തോടെ മലയിറങ്ങി കല്ലാച്ചി ടൗണിലെത്തി വടകരക്കുള്ള ബസ്സുപിടിക്കുമ്പോള്‍ നേരം സന്ധ്യയോടടുത്തിരുന്നു. വൈകുന്നേരത്തെ തിരക്കിനിടയിലും സീറ്റ് കിട്ടിയത് ഭാഗ്യത്തനാണ്. കിട്ടിയ സീറ്റിലിരുന്ന് നിങ്ങള്‍ ഒന്നുകൂടെ കത്തെടുത്തുവായിച്ചു. അപ്പോഴാണ് കത്തിലെ ഡേറ്റ് ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടത്. വര്‍ഷം നാലുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഡേറ്റുമാത്രം ഇന്നത്തേത്!

                    “വീണ്ടുമവന്‍ കബളിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞു. കഴിഞ്ഞതവണത്തേതുപോലെത്തന്നെ!”